Çocukların dünyasında olmak hemen hemen her işte olduğu gibi sevene eğlence ise sevmeyene de bir o kadar zor.
Çocuğun gözünden bakabilene, çocuklarla muhabbet etmeyi sevene kolay. Büyüdüm ben ve iletişimim seninle “çocukça” olamaz gibi düşüncelere kapılana bu kapı çok zor açılır. Eğer çocukları dünyaya getirmeye hakkımız varsa çocukların dünyalarını bilmemiz, sevmemiz şarttır bence.
“ Çocuk dili” büyük bir mercek gibidir. Yetişkin dilinin gördüğü ama takılmadığı, önemsemediği, dikkatini çekmeyen bir çok konuda birer minik kaşif gözlüdür onlar: Girdikleri ortamlara gelişim dönemleri ile paralel bir kaşiflik. İki yaşındaki çocuk her gördüğü şeye dokunmak ister. Onun keşifleri motor kasları iledir.Altı yaşındaki çocuk soruları ile bezdirecek kadar meraklı ve ustadır. Keşif aracı dilidir çünkü bu yaşta. Şunu hiç unutmamak gerek: “Çocukların gözleri keskindir.”
Kitabımız bu konuda haklı bence.
Çocuğun dünyasında eğlenebilmeyi öğrenirsek birlikte geçirilen her zaman dilimi masal tadında olabilir.
İki yaşındaki çocuk evde dokunarak keşfedeceği bir alana, oyuncaklara sahip olmalı, kısıtlanmamalı, ev çocuğun hareket ve güvenliğine göre dizayn edilmeli.
Altı yaşındaki çocuğun her sorusu dikkatle dinlenmeli, önemsendiği hissetirilmeli.
Merak ettiği konuları beraber araştırabilir, okuma yazma biliyorsa en azından konu başlıklarını not ettiği bir defter veya dosya edinmesi sağlanabilir.
Bizim onlardan fazlamız var; yaşımız, olgunluğumuz... onların bizden fazlaları var; berrak zihinleri, merakları, dünyada yeni oluşları...
Kitabımız Zackarina’nın dünyasından bize bunları iletmeye çalışıyor. Çocukla bütünleşmezsiniz elbette ama bir dünyası var, bilin.Girin o dünyaya.Büyülenin.Sevin, anlayın o dünyalarını.
Zackarina der ki, “Ben yapraklardaki öyküleri gördüm.Ama bazı insanlar öyküleri ne görür ne de işitir. Sanki beyinleri tıkanmıştır.”
Onlarla beraber düşünelim, düşleyelim ki beyinlerimiz tıkanmasın...
Yorum Gönder
Düşünceleriniz bizim için önemli..